ما با برچسب‌گذاری و نامگذاری چیزها و در نتیجه طبقه‌بندی آنها در ذهن، فکر می‌کنیم آنها را شناخته‌ایم. بعد از نامگذاری و طبقه‌بندی فکر می‌کنیم کار تمام شده و دیگه با دقت و توجه به واقعیت امور – که پدیده‌های نو هستند – نگاه نمی‌کنیم.
راه حل آنست که وقتی چیزی را می‌بینیم یا کسی را یا با موضوعی روبرو می‌شویم، بلادرنگ آن را نامگذاری نکنیم، یا دقیقتر بگوییم، به ذهن توجه داشته باشیم که دارد آن را نامگذاری و طبقه‌بندی می‌کند. به اینصورت به واقعیت آن چیز بیشتر نگاه می‌کنیم و نتیجتاً آن را عمیق‌تر و دقیقتر می‌بینیم و می‌شناسیم.
راه حل آنست که وقتی چیزی را می‌بینیم یا کسی را یا با موضوعی روبرو می‌شویم، بلادرنگ آن را نامگذاری نکنیم، یا دقیقتر بگوییم، به ذهن توجه داشته باشیم که دارد آن را نامگذاری و طبقه‌بندی می‌کند. به اینصورت به واقعیت آن چیز بیشتر نگاه می‌کنیم و نتیجتاً آن را عمیق‌تر و دقیقتر می‌بینیم و می‌شناسیم.
|