بعضی می‌گویند: "نوبادی، اگه ننویسی و حرف نزنی بهتر است". حرف اینها (اگرچه می‌دانم از روی ارضاء خشم است، ولی) حرف خوب و صحیحی است. این سکوت است که بهترین کیفیت است. هرکس چیزی بخواهد بگوید یا بنویسد، لاجرم و بناچار سکوت درونش را باید بهم بزند و فکر شروع بحرکت کند.
اما موضوعی اینجا مطرح است و اون اینکه اگه یه نفر بخواهد به کس دیگری بگوید "سکوت کن"، آیا جز بوسیله‌ی گفتن و نوشتن طور دیگری می‌تواند بگوید؟ شاید بگویی آره، با سکوت کردن. بزبان بی‌زبانی به طرف حالی کرده‌ای که سکوت کن.
اما اگه طرف ندونه که سکوت تو به منظور رسوندن این پیامه که "سکوت کن" چطور!؟
